Κορωνοϊός και η επόμενη μέρα για τα εστιατόρια
Είναι ο κορωνοϊός τέλος εποχής για τα εστιατόρια όπως τα ξέραμε μέχρι σήμερα;
Μετρούμε ήδη περισσότερο από ένα μήνα εγκλεισμού στο σπίτι κι ένας από τους πολλούς προβληματισμούς που στριφογυρίζουν στο κεφάλι μου, είναι κατά πόσο θα μπορέσουμε ποτέ να βιώσουμε την εμπειρία ενός εστιατορίου όπως την ξέραμε στην προ-κορωνοϊού εποχή. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η εστίαση περνάει τη μεγαλύτερη υπαρξιακή της κρίση και ότι, όπως τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου άλλαξαν τη βιομηχανία των αερομεταφορών, έτσι και ο κορωνοϊός θα αναγκάσει τα εστιατόρια να προσαρμοστούν σε μια νέα κατάσταση πραγμάτων.
Σαν πρώτη αντίδραση, ορισμένες επιχειρήσεις κατάφυγαν στη λύση του delivery σε μια προσπάθεια να επιβιώσουν. Αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι αυτή η υπηρεσία προσφέρει το ίδιο περιθώριο κέρδους με την εμπειρία του in-house dining, ειδικά όταν χρησιμοποιείται εταιρία delivery, που ανεβάζει περισσότερο το κόστος. Είναι λοιπόν αυτός ο τρόπος λειτουργίας βιώσιμος; Η απάντηση είναι αβέβαιη και άμεσα συνυφασμένη με το πόσο καιρό θα συνεχίσουν τα μέτρα περιορισμού, αλλά και τα μέτρα στήριξης της Κυβέρνησης. Από εκεί και πέρα, τα πάντα αποτελούν θολό τοπίο.
Γιατί ακόμη κι αν τα εστιατόρια ανοίξουν, το θέμα είναι αν θα επιστρέψουν οι πελάτες. Είναι ένα πράγμα να θέλουν όλοι να τελειώσουν τα μέτρα για να βγουν έξω να διασκεδάσουν, κι άλλο αυτό να συμβεί στα αλήθεια με την αβεβαιότητα και το φόβο που επικρατεί γύρω από τον ιό.
Εξάλλου η τωρινή κρίση είναι πολύ διαφορετική για τα εστιατόρια, από αυτήν που πέρασαν το 2013. Γιατί σε αυτή την περίπτωση δεν είναι μόνο η ζήτηση που επηρεάζεται, αλλά ολόκληρη η «αρτηρία» της εστίασης: οι αλυσίδες τροφοδότησης, η προθυμία επενδυτών να συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται στον τομέα και κυρίως, η όρεξη του κοινού για πειραματισμούς. Γιατί ακόμη κι αν τα εστιατόρια ανοίξουν, το θέμα είναι αν θα επιστρέψουν οι πελάτες. Είναι ένα πράγμα να θέλουν όλοι να τελειώσουν τα μέτρα για να βγουν έξω να διασκεδάσουν, κι άλλο αυτό να συμβεί στα αλήθεια με την αβεβαιότητα και το φόβο που επικρατεί γύρω από τον ιό.
Οι αλυσίδες και τα μεγάλα group εστιατορίων, που δραστηριοποιούνται κυρίως στο casual dining ενδεχομένως να αποδειχθούν πιο ανθεκτικά από τις ανεξάρτητες, μικρότερες επιχειρήσεις. Το πιο πιθανό λοιπόν, είναι ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια νέα πραγματικότητα. Πολλά εστιατόρια ίσως αναγκαστούν να κλείσουν, μειώνοντας έτσι την πολυμορφία, τις επιλογές των καταναλωτών και καθιστώντας τη γαστρονομική σκηνή φτωχότερη. Κι εκείνα που θα επιβιώσουν, μπορεί να χρειαστεί να λειτουργούν διαφορετικά, για παράδειγμα η μέτρηση της θερμοκρασίας των πελατών στην είσοδο να αποτελεί πλέον τη νέα «νόρμα», τα τραπέζια να πρέπει να τοποθετούνται σε μεγαλύτερη απόσταση ή ακόμη και να εισαχθούν νέοι υγειονομικοί κανόνες για την προετοιμασία του φαγητού.
Κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι χρειάζεται μεγαλύτερη δόση ρεαλισμού σε όλους αυτούς τους προβληματισμούς. Ότι έτσι κι αλλιώς υπήρχαν περισσότερα εστιατόρια από όσα χρειαζόμασταν και ότι ήταν καιρός για ένα «ξεκαθάρισμα». Και σίγουρα θα υπάρξουν σοβαρότερες «απώλειες» από την κρίση του κορωνοϊού από το κλείσιμο ορισμένων εστιατορίων. Ειδικά για όσους το εστιατόριο δεν αποτελούσε την κύρια έξοδο διασκέδασης, η διαφορά θα είναι ανεπαίσθητη.
Για εμάς όμως τους τακτικούς θαμώνες που τα αγαπούσαμε λίγο περισσότερο, που απολαμβάναμε την όλη εμπειρία και τα γαστρονομικά ταξίδια που μας χάριζαν, ας μας επιτραπεί μια μικρή δόση συναισθηματισμού. Τόση όση, για να νοσταλγούμε όλες τις ωραίες αναμνήσεις που ζήσαμε σε αυτά και να ευχηθούμε να επανέλθουν δριμύτερα, προσαρμοσμένα στη νέα πραγματικότητα.